کیستی ( با نام های محلی غلیظک یا جامان ) است که به دلیل استفاده زیاد از عضو ایجاد می شود

هرچند گانگلیون از نظر ریشه لغوی به برجستگی‌های زیر پوست بدن گفته می‌شود، شاید «کیست سینوویال» نام درست تری برای این ضایعه برجسته در دست و پا باشد، زیرا همیشه یک لایه سلول ترشحی در داخل آن وجود دارد.

شایع‌ترین محل به‌وجود آمدن آن در پشت دست و مچ دست است ولی در مچ پا و زانو نیز دیده می‌شود. در بند انتهایی انگشتان نیز شایع است. در دستان مادرانی که کار منزل زیاد انجام می دهند ، به وفور دیده میشود.

بسیاری از کیست‌های کوچک یا کیست‌های بدون درد نیازی به درمان ندارند. درمان کیست به دو روش انجام می‌شود.
بعضی از آن‌ها که قوام نرم دارند و مایع داخل آنها آبکی و شل است با روش تخلیه با سوزن (Aspiration) و احیانا تزریق داروی ضد التهاب درمان میشوند. آن‌هایی که سفت و بزرگ هستند نیاز به جراحی و خارج کردن تمام کیست را دارند.

درمان‌های خانگی مثل ضربه زدن برای ترکاندن کیست یا گذاشتن جسم سخت روی آن و بستن با فشار، که در زمانهای قدیم انجام می شد توصیه نمی‌گردد و ممکنست با عوارض همراه باشد.